Nee, de titel van dit blogje verwijst niet naar de klassieker uit mijn jeugd van Paul Hardcastle. Hoewel het helemaal niet gek zou zijn als dat nummer in mijn hoofd zou zitten na de film van gisterenavond (‘Lions for Lambs’) waarin de oorlog in Afghanistan fijntjes behandeld wordt… en dan wordt helaas voor de VS de link naar Vietnam snel gelegd, en dus zou mijn brein ook zomaar een link kunnen leggen naar het nummer ’19’. Maar dat is dus niet de reden.

Ook is 19 niet ‘the answer to life, the universe and everything’. Want zoals zelfs de google calculator weet…. is dat antwoord 42.Nee…. 19 slaat in dit geval op het aantal jaar geleden dat Marleen en ik verkering kregen. Jaja.. 24 februari 1990.. waaaaay back in het vorig millennium. Nu is het in den beginne wel eens uit gegaan, maar dat was dan voor en paar daagjes, dus dat telt niet mee (of eigenlijk: telt wel mee om op die 19 jaar uit te komen 😉 ).En net als iedere relatie kent ook die van ons z’n hoogtepunten (UHUH !! ) en dieptepunten. Mensen die mij kennen weten dat ik dingen graag letterlijk neem. En aangezien ‘men zegt’ (heb je ook zo’n hekel aan die uitdrukking?) dat het huwelijk een van de hoogtepunten van je leven is, heb ik bijna 10 jaar geleden Marleen bovenin de Euromast ten huwelijk gevraagd. Een hoger punt had ik even niet voorhanden :-).

Hoewel onze trouwdag een leuke dag was, is voor ons 24 februari gevoelsmatig toch nog een belangrijkere datum dan 5 november (trouwdatum). Het aantal jaar is ook groter en dat staat gewoon interessanter ;-).

Natuurlijk hebben we ook wel eens dieptepunten gekend, ook al is er heel wat voor nodig om ons te laten wankelen. Het belangrijkste is dat we daar (zowel individueel als samen) altijd sterker weer uitgekomen zijn. Tips: Praat met elkaar (heel belangrijk), leer van de oorzaken van ‘de dip’ en wees eerlijk tegen elkaar. Bij ons heeft dat uitstekend gewerkt. Sterker nog, ik denk niet dat onze relatie ooit beter is geweest dan nu. Niet ondanks, maar misschien wel juist dankzij de momenten waarop het minder ging.

De hoogtepunten zijn er te veel om op te noemen. Maar daar maak ik 1 uitzondering op: Damian. Onze trots, en mijn persoonlijke held :-). Hij maakt het plaatje compleet.

Ik ben zo blij dat we na 19 jaar nog steeds met elkaar kunnen lachen. Nog steeds die klik hebben die ons 19 jaar geleden al bij elkaar bracht. En na al die jaren nog steeds de liefde in elkaars ogen zien.

19 jaar aan hoogtepunten, en we zijn nog maar net begonnen…. We groeien nog steeds.

Marcel