Verbeeld ik het me, of ben ik echt 1 van de laatste mensen naast wie iemand gaat zitten in de metro? Niet altijd natuurlijk, je hebt wel eens dat er een naar bier, pis en oud zweet riekend tokkie-type in de buurt zit. En DAAR ga je helemaal niet naast zitten, al moet je blijven staan! En het is niet zo dat ik perse iemand naast me wil hebben zitten. Ik wil gewoon niet dat mensen NIET naast mij komen zitten. Wat is er mis met MIJ?

Misschien moet ik eens die sociale studies er op naslaan die in kaart hebben gebracht op welke plekken mensen achtereenvolgens gaan zitten. Misschien ga ik gewoon altijd op de verkeerde plek zitten en blijft het plekje naast me daarom zo lang leeg. Of is het helemaal niet zo en is het gewoon paranoia of een stukje minderwaardigheidscomplex. Of misschien kijk ik niet sjacherijnig genoeg en zijn mensen bang dat ik met ze ga praten. Wees gerust…. Ook al doet al mijn bloggen wellicht anders vermoeden…. Ik ben echt niet zo’n prater als het om vreemden gaat hoor. En ik ben dan best wel breed (luid lachsalvo klinkt) maar zoveel ruimte neem ik niet in.

Ikzelf ben volgens mij niet zo moeilijk naast wie ik ga zitten. Natuurlijk… als er een bank met 2 lege plekken is ga ik daar zitten. Het is immers sociaal onacceptabel om dan ineens naast een wildvreemde te gaan zitten (tenzij je op die lege bank achteruit rijdt en je naast iemand gaat zitten zodat je vooruit gaat, dan mag het weer wel).

Is er geen lege bank dan is het voor mij een kwestie van volgorde. “Hee, een leeg plekje”… Plof, ik zit. Uitgezonderd naast de voor de hand liggende drankorgels en in zichzelf murmelende junks natuurlijk. Oh, en de mensen van zo’n 200 kilo die zoveel plek innemen dat er nog maar een half plekje over is. Overigens zijn dat (en de wat belegen middelbare vrouwen) de types die op 1 of andere manier WEL naast mij komen zitten.

Ik ben ook zo’n type dat als ik moet parkeren (wat zelden meer voorkomt aangezien ik ooit een overdosis autorijden heb gehad en het nu gewoon niet zo leuk meer vind), de eerst mogelijke parkeerplek die ik tegenkom gebruik. Ik vind het altijd zo zielig om te zien hoe mensen voor die 50 meter minder lopen een kwartier in de rondte blijven rijden om een ‘beter plekje’.

Je zal eens moe worden, of je tasje met boodschappen 3 stappen verder moeten dragen. Als je als niet-slecht-ter-been-zijnde mens van die paar extra pasjes echt last hebt, heb je toch echt een groter probleem dan een gebrek aan ‘geluk’ om voor de deur te kunnen parkeren. Je bent dan waarschijnlijk gewoon een luie donder die over 10 jaar 1,5 plek in de metro inneemt want die luiheid beperkt zich vast niet tot het in zo min mogelijk passen naar je auto lopen.

Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Als je met je armen vol boodschappen loopt en je hebt nog 3 kinderen bij je die het liefst niets anders doen dan het oud-hollanse kinderspelletje ‘ongeleid projectiel’ spelen, dan wil je het liefst zo kort mogelijk rondlopen in een parkeergarage waar elk moment een randdebiel met 50 de bocht om kan komen scheuren. Dan hebben we het dus over veiligheid en niet over gemakszucht. Veiligheid is WEL een goed argument. En zo zijn er vast nog wel een paar.

Maar terug naar de metro…. Als je oplet zul je zien dat mannen niet zo snel naast een onbekende andere man gaan zitten. En ik vermoed dat vrouwen ook eerder naast een vrouw gaan zitten dan een man naast een man. Daar zullen ongetwijfeld dezelfde culturele westerse ongeschreven regeltjes achter zitten als met zoenen bij het groeten. Vrouwen zoenen elkaar (en veel mannen hebben dan de voorkeur dat die vrouwen elkaar gelijk volledig aflebberen)… en mannen niet. Vrouwen gaan naast vrouwen zitten in een bus of metro, en mannen niet naast mannen, zoiets.

Maar vrouwen zoenen ook mannen bij het groeten, dus die hebben ook minder problemen ermee om naast een man te gaan zitten (hoewel gezien de reputatie van ‘de man’ ook bij hen een lichte voorkeur voor vrouwen is ontstaan). Tenzij natuurlijk de man in kwestie jullie aller MarsDude is. Op 1 of andere manier gaat iemand toch liever ergens anders zitten…

Zoals vandaag. Een leuk uitziende vrouw (die hebben nog meer voorkeur om NIET naast mij te gaan zitten, lijkt het. Niet dat ik er wat mee moet, maar het ego wil ook wat) komt van achter mij aanlopen, aarzelt even… loopt door en zet zich vervolgens 2 bankjes voor mij neder… en juist… naast een andere man. Oke, toegegeven, hij had een kapsel die van achteren bezien ook voor die van een vrouw door had kunnen gaan, maar toch…. Daar gaat je ego.

Misschien zit ik gewoon strategisch ongunstig. Te ver achterin, of voorin (afhankelijk vanaf welke kant je aan komt lopen en/of welke kant de metro op rijdt).

Als je van achteren komt (ik zal hier geen flauwe opmerking over maken, ik beheers me
netjes, hoewel een opmerking over geen opmerking ook een opmerking is natuurlijk) en ik zit vrij in het begin, dan loop je misschien door in de hoop een ‘beter’ plekje te vinden (dus een volledig vrij bankje, of naast een vrouw). Als ik helemaal aan het einde zit, dan ga je al eerder zitten omdat je niet aan het einde er achter wilt komen dat er geen plekje is of iemand ‘m net inpikt.

Ik zal er eens mee experimenteren, met de plek waar ik ga zitten. Misschien dat dat scheelt. Maar als je wilt mag je me ook best helpen om van mijn laatste restje onzekerheid af te komen. Ga dan als je me in de metro ziet, gelijk naast me zitten. Mijn voorkeur heeft het dat je even wacht tot iemand anders de plek naast me wil gaan innemen en je die persoon met een elastische bump van de heupen wegstoot, vervolgens naast me komt zitten, en me even met een grote glimlach begroet. Dat zou me enorm veel goed doen.

Zeg dan niet, na die grote glimlach: “leuk blogje”, want dan werkt het weer averechts.

Marcel