Eerlijk is eerlijk, inhoudelijk zal dit blogje onderdoen voor die van gisteren, maar toch moet ik het even kwijt. Wat is het toch met mensen dat ze denken dat het aantrekkelijk is om een ander flatulentie- en feces-gerelateerde koosnaampjes te geven?

In welk universum is het een compliment om ‘poepje’ of ‘scheetje’ genoemd te worden? Waarschijnlijk alleen in deze.Vanochtend zag ik op twitter ‘drollepol’ voorbij komen (een extreme versie van het welbekende ‘lekkere drol van me’). Veel mensen lezen dit, denken ‘schattig’, en gaan verder. Maar sorry…. ik moest gewoon even aan de met ontlasting vergeleken tweep vragen of hij nu echt een hoop stront genoemd werd. Ja dus… zucht…

Ook Marleen laat zich wel eens een verbaal ‘poepje’ ontglippen (ook wel eens een lichamelijke, maar daar hebben we het maar niet over). En mijn steevaste reactie is (ter illustratie van het bizarre) ‘ja wat is er ruftje?’.

Hoever gaat die ongein nog?

“Heb je een nieuwe vriend?”
“Ja, echt geweldig. Het is zo’n heerlijke anaallucht!”

En gaan we dit ook afstemmen op persoonlijke eigenschappen? Een stevige vent een ‘lekkere bolus’ noemen. Of een ziekelijk dun iemand je ‘eigen diareetje’. Waar ligt de grens? Het ergste is ook dat mensen dus blijkbaar niet doorhebben waar ze voor uitgemaakt worden!

Voor je het weet kom je een niet zo fris riekend vertrek binnen, trek je je neus op, zegt: “sjezes… heeft er hier een kudde olifanten zitten schijten?”, en krijg je een groepsknuffel van de aanwezigen…

Maar genoeg gekeutel voor vandaag. Ik ga weer iets zinnigs doen.

Marcel