De knoop is doorgehakt. Ik ga sinds kort door het leven als veganist. Het zat er al een tijdje aan te komen: Ik ben ruim 3 jaar geleden vegetarier geworden (wat er ook al aan zat te komen overigens), en de laatste tijd, min of meer onbewust, geleidelijk richting veganist gaan bewegen. Ik at al plantaardige kaas, ik zocht en vond volledig plantaardige mayo, kocht geen leren schoenen meer en ook m’n verzorgingsproducten werden vanzelf vegan.

Het voelt goed en natuurlijk. Het wil dus zeggen: geen vlees/vis/gevogelte, geen eieren, kaas, melk, room, honing of producten waar dierlijke stoffen als gelatine in verwerkt zitten. Geen leren schoenen en zelfs veel wijnen vallen af (je verwacht het niet he?) etc etc. Maar wel al het andere, en dat is nog steeds heel veel. Je wordt er vanzelf creatief van. En vast zal ik per abuis nog wel eens iets kopen of eten wat niet vegan is, bijvoorbeeld omdat ik nog niet van alles op de hoogte ben. Maar ik doe m’n best en nobody’s perfect.

Als eerste wilde ik niets meer te maken hebben met alle misstanden in de vlees- en zuivelindustrie (het woord industrie geeft al aan hoe er met de dieren wordt omgegaan). Ik wil niet dat voor mijn leven dieren een onwaardig en veel te kort bestaan leiden. Maar ik wil sowieso geen doden, of mishandeling meer op mijn geweten hebben. 1 mishandeld hondje op facebook en iedereen wil de dader aan de hoogste boom opknopen. Maar elke dag worden alleen al in Nederland 1,2 miljoen dieren afgemaakt voor ons eigen genot, en dat is blijkbaar wel oke. Ik kan en wil dat niet meer negeren. Ik kan er niet meer voor wegkijken. Ik wil het anders doen.

Maar dat is niet het enige. Ook voor het milieu is het veel beter om een plantaardige levensstijl te hebben. De CO2 uitstoot van de vlees- en zuivelindustrie is onvoorstelbaar groot. Er is ook veel minder landbouwgrond nodig (vanwege veel minder veevoer), en we putten de aarde een stuk minder uit. Etc. etc. Als alle Nederlanders elke week 1 of 2 dagen puur plantaardig zouden leven, heeft ons land in 1 klap de CO2 reductie doelstellingen gehaald die ze internationaal hebben afgesproken (en waar ze geen reet aan doen). En dan heb ik het nog niet over de kap van regenwouden voor landbouwgrond die voornamelijk voor veevoer gebruikt wordt.

Verder is er het menselijke issue. Als iedereen dezelfde levensstijl als de gemiddelde westerling zou hebben, zouden we 3 aardbollen nodig hebben. Als we allemaal plantaardig zouden consumeren (we mogen allemaal dromen toch?) zouden we wel 11 miljard mensen kunnen voeden, zonder probleem. Nu kunnen we al niet eens 7 miljard te eten geven. De gemiddelde voedsel-footprint van een Nederlander is 2,1 hectare per persoon. Er is slecht 0,9 beschikbaar… Door plantaardig te gaan eten reduceer je die 2,1 al snel met 0,8 hectare. We kunnen ervoor zorgen dat er voor iedereen genoeg voedsel is. En ook nog eens zonder de aarde uit te putten.

En als laatste… maar zeker niet de minste: Gezondheid. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is het zelfs gezonder om plantaardig te eten. De risico’s op hart- en vaatziekten, obesitas, diabetes, hoge bloeddruk, hoog cholesterol, en nog vele andere veel voorkomende kwalen worden verminderd. Dus dankjewel, maar wees niet bezorgd, ik voel me fysiek (en mentaal) steeds beter. De zorg wordt uitgekleed omdat het ‘te duur’ is. De oplossing wordt gezocht in het aanpakken van gevolgen, en niet in de oorzaken. En ons voedsel is een hele grote oorzaak. We zijn ziek geworden van onze welvaart.

Het zal ook wel lastig zijn voor sommige mensen. Wat zet je zo’n veganist nou voor op een verjaardag? Want in taart en cake zit slagroom en/of eieren. Een blokje kaas kan ook niet meer. En in de hapjes zit meestal wel iets van kaas, boter (van melk), room of ei verwerkt. Nou, ik ben verder niet zo moeilijk hoor: vraag het me gewoon even als je zo lief wilt zijn om iets voor mij te regelen (hoewel je het natuurlijk aan al je gasten kunt geven), maar ik vind het ook geen probleem om zelf wat mee te nemen.

Sommige mensen die dit lezen zullen het wellicht extreem vinden. Maar geen onnodig doden en onnodig lijden meer willen, en een bijdrage willen leveren aan een betere, evenwichtigere wereld, lijkt mij niet extreem. Integendeel. Het is zoals het zou moeten naar mijn mening. Compassie voor mens, dier en de aarde. Ook al weet ik dat ik daar jarenlang niet aan mee heb gewerkt. Maar alles is aan verandering onderhevig. En dus kan ik ook mijn gedrag veranderen.

Er zullen ook vast mensen zijn die het niet gaan en willen begrijpen, en me voor gek verklaren. Die vast zitten in ‘zo is het nu eenmaal’ en ‘zo hebben we het altijd gedaan’ (wat overigens niet zo is). Het is niet anders.

Ik wil niet meer wegkijken en mede-oorzaak zijn van al die problemen. Ik wil niet meer excuses verzinnen om dit niet te doen. Ik wil bijdragen aan een oplossing. En dit is mijn bijdrage.

Zo, nu zijn jullie op de hoogte.

Marcel