Dus na een aantal dagen heel intensief werken, en kapotmoe kwam ik vandaag rond 19:00 thuis. Ik plof languit op de bank neer… Even lekker relaxen. Ik doe m’n koptelefoon op, klap de laptop open en zet ‘The Two Popes’ aan op Netflix.
Na een half uurtje begint mijn maag toch wat te knorren. Ik pauzeer de film en loop naar de keuken. Eens kijken of ik in de vriezer nog een paar bitterballen of kroketjes kan vinden om op brood te knikkeren (uiteraard niet alvorens ze gefrituurd te hebben).
Blijf altijd kijken naar wie je bent op dat moment.
En wat is een last, en wat bij je past.
Kijk naar welke dingen en mensen nog bij je horen.
Blijf beëindigen en beginnen.
Want wie stopt met groeien is zichzelf verloren.
-Marcel-
Zoals sommige mensen wel weten is het voor mij de afgelopen jaren niet heel makkelijk geweest. Een burnout, en een herstel dat steeds de goede kant op leek te gaan maar mij ook te vaak en te hard weer naar beneden liet glijden. Ik leek steeds op de goede weg te zijn (met hulp van naasten, collega’s, een hele fijne coach), maar ik leek tijdens het naar boven klauteren maar niet helemaal bovenaan te komen, laat staan over die hobbel heen te komen.
Resultaten behaald in het verleden, bieden geen garanties voor de toekomst, maar geven je wel voorbeelden van hoe je iets niet meer moet doen. Of juist wel zou kunnen doen.
Begin dit jaar heb ik een gesprek gehad met de huisarts over mijn idee om tijdelijk antidepressiva te nemen. Om stabiliteit te krijgen in mijn emoties en structuren in mijn leven weer te laten inslijten. Dit heeft mij ook geholpen bij mijn zware depressies toen ik nog een jong Marcelletje was. Ze ging accoord. Een half jaar en dan eens kijken hoe of wat.Lees meer »
Ik heb maar eens een nieuw notebook gekocht. Niet zo’n laptop-ding. Zo’n dode-bomen-versie met lijntjes er in. Schermpjesstaren doe ik al genoeg de hele dag. Laptops, smartphone. Het nadeel van die dingen is dat ze te veel afleiding geven. Bliep! Een mention op twitter. Ting! Een nieuwe email. Bzzzd! Een appje.
Marleen is een wild ding. Althans, er is een festival dat ‘Where the wild things are’ heet, en daar is zij ook. Haar eerste echte meerdaagse festival en ik geniet vanaf thuis net zo hard als dat zij ongetwijfeld daar doet. Niet omdat ze niet hier is, maar omdat ze daar is. Als je begrijpt wat ik bedoel. En ik vermaak me ook wel.
Oke, niet echt week 6, want wederom weekjes overgeslagen. Maar wel editie 6. Dit keer wat virtuele dingen weggegooid:
Tot volgende keer!
Marcel
Disclaimer: hoewel er zonder twijfel autobiografische elementen in mijn schrijven zitten, zijn dit de gevoelens en belevingen van een fictief persoon in een fictieve omgeving.
Zondag
Ik lees. Ik lees alsof mijn leven er vanaf hangt. Nee, alsof het mijn leven IS. Het pijnlijke gevoel tot diep in mijn binnenste dat ik nooit zo zal kunnen schrijven. Nooit een nivo zal bereiken dat toereikend is voor mijn eigen standaarden. Groots wil ik zijn. Ik wil mensen ontroeren, na laten denken, inzichten geven. Mijn visie op de wereld laten zien.Lees meer »
Voor Marleen:
Ik kan het niet geloven,
Jaren zijn voorbij gevlogen,
Feitelijk nog nooit verveeld.
En in die tijd,
Natuurlijk veranderd,
Telkens samen verder groeien.
Wanneer het moeilijk word,
Is daar die ander,
Nooit zal liefde ons vermoeien.
Tranen, lachen,
Intense ervaringen,
Geen blad in ons boek vergeeld.
Jij en ik zijn nu,
Al vijfentwintig jaar,
Altijd samen in ons hart,
Raken nog steeds elkaar.
Ik hou van je
Marcel
Onlangs een oud schriftje ontdekt met wat van mijn gedichten uit een donkerder tijdperk. Hier is er 1 van 26 maart 1995.
WINGS
I love the night
and it’s mystical view.Lees meer »
Week 5, dus 5 items weg! Dat zijn er in totaal dus al 15. Het begint nog niet hol te klinken in huis, dus we kunnen nog wel even door 😉
Tot de volgende Wekelijkse Wegdoe!
Marcel
Blogsel.nl 